En dat is niet eens overdreven geformuleerd. Deze welgevormde verwennerijtjes zijn zo boterig-zacht-zoet-verrukkelijk dat het toch steeds een beetje een bezoek aan hemelse sferen veroorzaakt. Ach, een mens kan niet vroeg genoeg beginnen met oefenen in sterven, zoals Seneca placht te zeggen.
Bij deze dus een filosofisch excuus om u tegoed te doen aan deze volstrekt allergenenvrije amaretti.
Ingrediënten
100g boter (ik gebruik plantaardige bakboter)
2/3 kop kokosmeel (qué?)
4 EL honing
1/2 TL amandelessence
beetje zout (topje van een theelepeltje of wat je tussen topje van duim en wijsvinger uit de zoutpot te pakken krijgt)
Bereiding
Verwarm de oven voor op 175° en doe je even trouw- en andere ringen uit want we gaan lekker kliederen met de handen…
Een goeie tip: zet voor je begint alle ingrediënten open en gedoseerd klaar plus een bakplaat bekleed met bakpapier. Ik begin meestal vol enthousiasme, met mijn gedachten al helemaal bij het heerlijke resultaat. En sta dan met mijn handen vol kleverig boter-meelmengsel de honingpot open te prutsen of bakpapier met mijn ellebogen op maat te snijden. Erg mindful, waar dienen al die Headspace-sessies eigenlijk voor? Enfin, dit terzijde.
Begin met de bloem en de boter in een kom samen te kneden. Nee, je hoeft echt niet te proberen, dit is niét te doen met een vork of klopper. Geniet gewoon van dat smeuïge, beloftevolle gevoel onder je vingertoppen… en doe er dat nog wat extra kleverige magie bij, in de vorm van honing.
Als alles goed doorgekneed is, voeg je de amandelessence en het zout toe. Nog een paar losse kneepjes om alles goed te verdelen en je kunt bolletjes gaan rollen. Dit goddelijke deeg laat zich vloeiend vormen tussen je handen, voel maar. Leg de bolletje op je netjes geprepareerde bakplaat en duw ze dan zachtjes in met een vork die je eerst in de bloem gedoopt hebt (je krijgt de vork er voor geen meter terug uit anders, vertrouw me, ik weet het uit ervaring). Je kunt ze ook tussen je handen al in de juiste vorm krijgen als je liever bolle koekjes hebt, zoals de laatste drie op deze bakplaat. Ze worden dan mooi gecraqueleerd, zoals echte amaretti.
Je mag nu je handen wassen of gewoon nog even verder genieten van de smeuïgheid, wanneer krijg je anders nog eens zo’n kans. Maar zet de bakplaat wel in de oven. Begin met 8 minuten, deze heerlijkheidjes zijn snel klaar maar ook snel aangebrand. Als ze goud worden aan de randjes, zijn ze klaar. Niet langer dan 10 minuten in de oven laten.
Je moet ze nu écht eerst wat laten afkoelen want ze moeten nog een beetje opstijven. Daarna kun je je helemaal laten gaan. Wat je eventueel nog mocht overhebben na je eerste proefpartijtje, bewaar je best in de frigo. Dan drogen ze niet uit en krijgen ze de volgende dag een heerlijk frisse bite.
En? Even hemels als beloofd?
Liefs!
Nelly
Nelly and Norah 